مؤمنان و شیعیان امام زمان(عج)، خود و اعمال خویش را در محضر آن‌حضرت می‌بینند و از ترس این‌که مبادا خاطر شریف آن‌عزیز را مکدر نمایند و یا محروم از عنایات ویژۀ حضرتش گردند، برای قرب بیشتر و جلب توجه خاص آن‌حضرت، در راه تعالی و تکامل باید بیشتر تلاش کنند و مواظب باشند که نکند خدای ناکرده با اعمال و کردار ناپسند خویش خاطر آن امام را از خویش مکدر نمایند.
امام زمان(عجل الله)، امام رئوف و مهربان و دلسوز همۀ انسان‌ها، بلکه همۀ موجودات است؛ زیرا امامان(علیهم السلام) برنامه و اهدافشان همان برنامه و اهداف پیامبر گرامی اسلام(صلی الله وعلیه وآله وسلم) است. قرآن مجید دربارۀ پیامبر(صلی الله وعلیه وآله وسلم) می‌فرماید: "لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَریصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنینَ رَؤُفٌ رَحیمٌ"؛[1] یعنی آنچه شما را آزار می‌دهد بر او سخت و گران است و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است.
با توجه به مهربانی امام زمان(عجل الله ) او انتظار سخت و مشکلی از ما ندارد. تنها چیزی که موجبات رضایت قلب مهربان آن‌حضرت از ما را فراهم می‌سازد، انجام واجبات الهی و ترک محرمات است. بنابراین، اگر کسی به دستورات خداوند عمل نماید و وظایفی را که خداوند بر او مقرر کرده است، به درستی انجام دهد، بیقین امام زمان(عجل الله) از او راضی خواهد بود.
در این باره از امام صادق(علیه السلام) چنین نقل شده است:
شخصی از امام صادق(علیه السلام) سؤال کرد، مردانگی در چیست؟ امام(علیه السلام) فرمود: نبیند خداوند ترا در معصیتی که از آن نهی کرده و ببیند در طاعتی که به آن امر کرده است.[2]
در سفارش موسی بن جعفر(علیه السلام) به برخی از فرزندانش آمده است: "ای فرزندم بپرهیز از این‌که خداوند تو را در معصیتی که از آن نهی کرده ببیند و برحذر باش از این‌که تو را در طاعتی که به آن امر کرده نبیند...".[3]
اما کسانی که وظایف و واجبات خود؛ مانند نماز، روزه، حجاب، خمس، زکات و ... را انجام نمی‌دهند و از محرمات و کارهای حرام پرهیزی ندارند، به یقین امام زمان(عجل الله) از آنان راضی نخواهد بود، هرچند در اعمال مستحبی؛ مانند رفتن به زیارت و عزاداری امام حسین(علیه السلام) و رفتن به جمکران و ... شرکت فعال داشته باشند.
بنابراین، آنچه را که به طور خلاصه در این مقال می‌توان گفت: این است که رضایت امام زمان(عجل الله) در رضایت خدا است و رضایت خدا در عمل به دستورات الهی است که همان انجام واجبات و ترک محرمات باشد؛ زیرا که امام زمان(عجل الله ) خود مکلف به احکام و دستورات شرع مقدس اسلام و حافظ ارزش‌های دینی است.
[1]. توبه، 128
[2]. علی بن موسی (امام هشتم)، الفقه المنسوب للإمام الرضا علیه السلام، ص 357، مشهد، مؤسسة آل البیت علیهم السلام، چاپ اول، 1406ق.
[3]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 4، ص 408، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق.
