مقصود از امنیت قم به عنوان حرم اهل بیت (علیهم السلام)، امنیت معنوی است نه صرفا امنیت مادی و جسمی؛ و روایات ذکر شده هرگز بدین معنا نیست که مردم قم مصون از هر بیماری و بلائی اند.
آن احادیثی که در مدح و عظمت قم بیان شده است، ناظر به بُعد معنوی این شهر است و سفارش معصومین (علیهم السلام) به توجه و یا سکونت در قم و اطراف آن، برای محفوظ ماندن از فتنههایی است که به ایمان انسان آسیب می زند.
کما اینکه مقصود از امنیت شهر مکه و مسجدالحرام هم که در قرآن به عنوان حرم امن الهی معرفی شده است، امنیت معنوی است نه امنیت مادی؛ لذا مکه و مسجد الحرام همین حرم امن الهی بارها دچار ابتلائات شدیدی مثل خشکسالی و قحطی و سیل و ویرانی و آتش سوزی و گروگان گیری و ... گردیده است.
چرا که دنیای مادی ما، قواعد و سنتهای خودش را دارد و نمیتوان انتظار داشت قوانین جهانِ آخرت یا بهشت در این عالم مادی جاری شود؛ و قرار نیست انبیاء و اولیای الهی و اماکن و شهرهای مقدس از قواعد حاکم بر عالم مادی مستثنی باشند.
وقتی جسم پیامبر زنده، مبتلا به ویروس و بیماری میشود، پس حرم ائمه و امامزادگان هم میتواند بستر انتقال واقع شود و این اصلاً ربطی به قداست و مَرتَبَت صاحب حرم ندارد. کما اینکه بیماری طولانی، چیزی از مقام و منزلت حضرت ایوب کم نکرد و بلکه او اسوه صابران شد.